مجلس خبرگان بازیچه بود و منتظری، مهره ای سوخته

آيت الله حسینعلی منتظری، در سال 1301 خورشید در نجف آباد اصفهان زاده شد.

در دوران انقلاب، وی از رهبران روحانی مهم بود که نقشی عمده در ترویج مرجعیت و رهبری خمینی داشت و بارها به سبب فعالیت‌های سیاسی خود به زندان افتاد و شکنجه شد.او مدت درازی را نیز در تبعید گذراند. منتظری در زمان تبعید، به حکم خمینی که خود در نجف و در تبعید به سر می ‌برد، نماینده‌ تام الاختیار وی در ایران شد.

پس از پیروزی انقلاب منتظری رییس مجلس خبرگان قانون اساسی شد و نقشی کلیدی در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی به خصوص در اصل مربوط به رهبری ایفا کرد.

در سال 1364، مجلس خبرگان رهبری، با آنکه خمینی همچنان در قید حیات بود، منتظری را به جانشینی رهبر جمهوری اسلامی انتخاب کرد. اختلافات میان خمینی و منتظری بیشتر پس از اعدام هزاران زندانی سیاسی در زندان در تابستان 1367 و نیز بازداشت مهدی هاشمی، داماد منتظری بالا گرفت و نهایتا در سال 1368 خمینی در نامه ‌ای منتظری را از مقام جانشینی خود عزل کرد. که این خود نشان از نمایشی بودن مجلس خبرگان و دیکتاتوری بودن مقام ولایت مطلقه در جمهوری اسلامی داشت.

وی بعدها نامه‌های رد و بدل شده میان خود و خمینی را درباره اعدام زندانیان سیاسی نشر داد که به موجب آن خمینی دستور قتل دست‌ کم بیش از دو هزار زندانی را صادر کرده بود.

پس از انتصاب خامنه ‌ای به رهبری جمهوری اسلامی منتظری در سال 1371 در یک سخنرانی از وی و سیاست ‌های امنیتی نظامی رهبر انتقاد کرد.در سال 1376 با طرح مسأله‌ مرجعیت خامنه‌ای، منتظری که از استادان وی به شمار می ‌رود، اجتهاد خامنه ‌ای را به پرسش گرفت و در پی آن حسینیه و دفتر او تخریب و اشغال شد. منتظری سپس چند سال تحت حبس خانگی بود. در پی این سخنرانی انتقاد آمیز جمعی از هواداران منتظری بازداشت شدند.
 در سال 1387 و در پی افزایش فشار بر جامعه بهایی در ایران، منتظری بر حق شهروندی بهاییان تأکید و به شکل ضمنی از سیاست های جمهوری اسلامی در قبال آنان انتقاد کرد.

منتظری از مهم ترین روحانیون منتقد دولت ایران به شمار می رفت که در حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری 88 به صراحت موضعگیری کرد و از رفتار حکومت در قبال معترضان انتقاد کردآقای منتظری در این مدت بارها از مراجع تقلید و روحانیون شیعه خواست برای دفاع از حقوق مردم! در تحولات جاری دخالت کنند. او گفت: تصدی مسئولانی که عدالت و امانتداری را از دست می دهند مشروعیت ندارد و متولی امور جامعه که با احکام شرع، موازین عقل و میثاق های ملی عمدا مخالفت کند جائرو ولایتش جائرانه است!